Met de expeditie werd een Tibetaans gezin gesponsord, alsmede het
project DRC te Kathmandu
Sponsortrek Nepal dankt hierbij de heer en mevrouw Bijlsma, alsmede de firma
Tellenge!
26
september: Ezelkaravaan op weg naar BC
Buiten ons eigen groep (10 dragers, kok met hulpkok, Tendy Sherpa en wij tweeën) wordt het transport van alle materialen voor de inrichting van het BC (ongeveer 1500 kg aan goederen waaronder gasflessen, zuurstof, expeditietentjes, zonnecellen en accu’s, communicatiesets, douchetentje, etc., etc.) van af Bessisahar vervoerd door een karavaan van zo’n 21 ezels. Door de brede bepakking kunnen ze niet altijd langs de diverse obstakels langs het pad. In een aantal gevallen moeten de ezels afgeladen worden, de bagage langs het opstakel gedragen worden waarna de ezels kunnen passeren en stuk voor stuk weer opgeladen kunnen worden. En dit dan 21 maal.
Bij een smalle doorgang tussen twee rotsen komt een ezel vast te zitten en ‘loopt’ zijn tonnen van zijn rug. De sluiting van een van de tonnen is los geschoten en alle lading ligt over het pad verspreid. Het slotje is verloren gegaan en de sluitband wordt dus maar met een snel gesneden houten spietje geborgd. Ondanks de trage gang bereikt de ezelkaravaan 1 dag voor ons het BC. Met het opzetten van BC wordt gewacht tot ook wij arriveren.
28
september: Op weg naar Koto de eerste sneeuwtoppen.
Op standaard tijd (07.30) vertrokken. De start van deze loopdag begint direct met een klim naar 2689 meter (zo’n kleine 450 meter hoger dan waar we overnacht hebben). Na de klim verandert het bos van loof- naar naaldbos. Afwisselend lopen we in het schaduwrijke bos of op een pad midden in de opkomende zon. Los van wat extra klimmetjes en dalingen loopt het pad gestaag omhoog. Door de bomen kunnen we de eerste besneeuwde bergen al zien liggen.
Koto is onze eindbestemming voor deze dag. We lopen stukken voor op de kok en de dragers. Al na 3 ½ uur zien we Koto liggen. Een zeer eenvoudige en rustige dag.
We kunnen op ons gemak een cola nemen want het duurt nog zeker 1 ½ uur voordat de ‘ploeg’ zal arriveren. Zodra de dragers er zijn wordt de lunch bereid en kunnen we na de lunch wat kleren een wasbeurt geven.
De ‘verkenning’ van Koto blijft beperkt. Het is een gehucht dat gelegen is op de splitsing ‘Annapurna trail’ en het dal waar de rivier de ‘Nar/Phu Khola’ doorheen stroomt dal dat naar het BC van de Himlung Himal leidt en kent twee winkeltjes en twee politieposten. Hier scheiden zich dan ook de wegen tussen de Annapurna-gangers en zij die naar de Himlung gaan.
1 oktober: Uitzicht op Phoo
We hebben definitief de bomen/bossen achter ons gelaten. We lopen nu tussen de kale rotsen. Het pad loopt dan weer naast en dan weer hoog boven de rivier die zich met een enorm geweld door steeds nauwere doorgangen heen moet persen. Vaak moeten we van het water weg, steil omhoog klimmen omdat er naast het water geen plaats meer is voor een paadje hoe smal ook.
We komen verschillende ‘Chorten’ tegen en bouwvallen van wat eens huizen/dorpjes geweest moeten zijn. We lopen nu door een dor, droog en kaal maar indrukwekkend landschap. De begroeiing is niet hoger dan zo’n 10 à 20 cm en doornachtig. Na een zeer steile klim waar we beide stokken nodig hebben om niet terug te glijden slingert het pad zich rustig naar beneden het dal in waar na 3 uur lopen ons kampeerplekje (tussen een ommuring) blijkt te liggen.
We staan gescheiden door de rivier recht tegenover het hoger gelegen middeleeuws uitziende dorpje ‘Phoo’ dat we later die middag bezoeken.
1 oktober: Straatjes van Phoo
Het is een belevenis dit welhaast middeleeuwse dorp te zien. Het lijkt uitgestorven, maar als we het dorpje binnen lopen blijken er meer mensen (en vooral kinderen) te wonen dan je van een afstand zou zeggen. Het is een wat gesloten gemeenschap maar men reageert wel vriendelijk op ons groeten. Vooral de kinderen zijn nieuwsgierig en komen met uitgestrekte hand op ons af. Het lukt ons een aantal leuke foto’s van ze te maken. We wandelen wat rond en verbazen er ons over dat mensen in deze omstandigheden kunnen overleven. Toch zien de mensen er doorvoed uit. Het ‘grauwe’ Phoo is rond een bergkom gebouwd waarbij huisjes en stallen volledig in elkaar overgaan. Door de steile helling zijn de huisjes als het ware boven op elkaar gebouwd. Tussen al deze huisjes kronkelen zich de smalle steegjes door het dorp.
3 okt:
Ondergaande zon in Basecamp.
BC bereikt. We hebben enkele acclimatisatiedagen voor de boeg. Het gaat er nu om spannen. We zullen enkele keren naar kamp 1 en kamp 2 op en neer gaan om alvast spullen naar boven te brengen en ter acclimatisatie. De start van de beklimming is nu zeer nabij. De avond voor de start van de beklimming worden we vergast op een magnifieke zonsondergang.
4 oktober:
Inzegening ritueel Lama
Vandaag komt de Lama uit Yak Kharka onze expeditie en -uitrusting zoals pikkel, stijgijzers en expeditieschoenen zegenen. Geen Sherpa zal aan dit soort expedities beginnen voordat deze zegening en het afsmeken van een behouden terugkomst heeft plaatsgevonden. Voor het ceremonieel wordt er niet ontbeten!
Om half negen komt de Lama aanstrompelen (hij is mank). Er moet van alles gebracht, klaar gelegd en geregeld worden. Daarna begint het eigenlijke ritueel (het opzeggen van gebeden) waarbij wij af en toe actief worden betrokken; het drinken van rijstwijn, het uitstrooien van rijst, het eten van de offergave e.d. maar ook het uitspannen van de gebedsvlaggen. Er worden er vijf uitgespannen: vier duiden op de vier windstreken en er is een vijfde nodig omdat het getal twee en vier ongeluk zou brengen. Al met al duurt de hele ceremonie bijna twee uur. Daarna kan alle aandacht besteedt worden aan het ochtendontbijt
5 oktober:
Eerste keer op weg naar Camp 1
Op weg van BC naar Camp 1. Om negen uur vertrekken we om bagage naar boven te brengen die we daar zullen achterlaten voor de eigenlijke beklimming. Het lopen op de expeditieschoenen begint te wennen. Het eerste stuk vanaf het BC gaat het steil omhoog via een soort graat. Door de zwaardere rugzak (waar ook onze gewone bergschoenen in zitten) is het zwaar. 100 mtr. lopen en dan even stilstaan om op adem te komen. De hoogte ga je merken. We lopen ongeveer een uur over de graat naar boven en verlaten dan het min of meer sneeuwvrije pad en klimmen daarna alleen nog maar door de sneeuw. In totaal wordt er vandaag bijna 900 meter geklommen.
Even voor enen zijn we in Camp I. We eten ons lunchpakket en drinken thee. Stijgijzers, pikkels, klimgordels, karabiners en expeditieschoenen worden in de tent achtergelaten. Tegen tweeën lopen we op onze normale bergschoenen weer naar beneden. Het is intussen licht gaan sneeuwen. Even na half vier zijn we weer in BC.
7 oktober:
Het Sherpa team is gereed om naar Camp I te vertrekken
Dawa en Tendy (onze Sherpa’s) en Pemba (van het BE/NL team) staan gepakt en gezakt gereed om te vertrekken naar Camp I. Vandaar uit zullen ze doorgaan naar Camp II om het spoor te ‘trekken’ en Camp II in te richten. De volgende ochtend zullen wij naar Camp I vertrekken waar we Tendy en Dawa zullen treffen waarna we gezamenlijk doortrekken naar Camp II waar we ter acclimatisatie zullen overnachten.
Na een eerste overnachting op 6100 meter zullen we weer afdalen naar BC waar we twee dagen rust kunnen nemen voordat we aan de eigenlijke beklimming van de Himlung Himal (7126 mtr.) zullen beginnen.
10
oktober: Camp II
Tegen de ochtend valt er ijzel vanaf het binnen tentdoek op ons gezicht. De handschoenen die gisteravond bevroren waren en die in de slaapzak hadden gelegen zijn nog steeds bevroren! Door de eigen condens is de slaapzak rond het gezicht volledig bezet met ijskristallen. Het is dan ook -14° in de tent geweest.
Als ontbijt eten we een Twix en pap. Om negen uur beginnen we aan onze afdaling naar BC. Zo’n 1200 mtr dalen in ongeveer 6 uur met een tussenstop in Camp I voor de lunch.
10
oktober: Abseilen
Het steile gedeelte tussen Camp I en II waarbij we op de heenweg de Jumar (‘klimmaatje’) hebben moeten gebruiken om naar boven te klimmen, kunnen we nu afdalen met behulp van de ‘abseil acht’. Met in ons gevoel grote sprongen gaan we naar beneden.
In Camp I gaan de stijgijzers af en de expeditieschoenen uit. Na een pauze van een ½ uur waarin de sherpa’s thee en pap voor ons maken lopen we verder naar BC. De sneeuw is bevroren en omdat we op onze bergschoenen lopen (stijgijzers en expeditieschoenen hebben we in Camp I achtergelaten)
is extra voorzichtigheid geboden. Om half vier zijn we in BC en krijgen als versterking hot lemon en noodlesoup aangeboden.
10
oktober: Prachtig uitzicht
Het is prachtig weer. Het is helder en de zon staat aan een strak blauwe lucht. Het is zoals wij het noemen ‘Nepal fris’. Na een korte wandeling kunnen we ons met de karabiner zekeren aan vast touw. We gaan nu zigzag naar beneden. Dawa wijst geregeld op de bergen om ons heen en kan ze allemaal bij naam noemen.
Een gletsjerspleet-brug die we tegenkomen wordt snel zonder stil te staan en in hoog tempo genomen, zodat allen veilig aan de andere kant komen.
13
oktober: Op weg naar Camp I
Vannacht weinig geslapen. Vandaag begint dan ook de echte beklimming van de Himlung Himal; de top waar alle intensieve voorbereidingen op gericht waren. Eerst gaan we naar Camp I waar we voor de derde keer naar toe lopen. De eerste 2 keer was ter voorbereiding. Nu zullen we ‘sprongsgewijs’ doorgaan naar de top.
Om negen uur ontbijt. We kunnen er echter niet echt van genieten; we zijn onrustig, zenuwachtig. Om half elf vertrekken we met een volle rugzak. Onze extra slaapzakjes passen er niet meer in en die worden door Tendy en Dawa gedragen.
We starten op ons eigen tempo en stoppen nog even bij het ‘gedenkpunt’ waar de Lama een behouden terugkomst heeft ‘afgesmeekt’ en lopen dan gestaag door. De vele herkenningspunten die we nu wel uit ons hoofd kennen maken het prettig lopen. Het is prachtig weer en het lopen gaat beter dan de vorige keren, maar er staat wel een koude wind.
We zijn er om twee uur en leggen de rugzakken in de tent. Daarna smikkelen we van ons lunchpakket. Als Dawa (een van onze sherpa’s) met z’n pikkel ijs/sneeuw gaat hakken voor de watervoorraad, helpen we mee. We hebben bij de voorgaande bezoeken aan Camp I ervaren dat de sneeuw wel kraak helder moet zijn en die vind je niet direct rondom de tent.
14
oktober: Op weg door eindeloze sneeuwvlakte
In de touwgroep op weg naar Camp II. Het door de Sherpa’s ingelopen spoor is duidelijk te volgen tot voorbij (midden op de foto) het steile stuk waarbij het gebruik van de ‘jumar’ tijdens de beklimming noodzakelijk was.
Ook dit stuk hebben we al eens gelopen en is niet een van de makkelijkste stukken. Er zitten enorme steile delen in (sneeuw/ijs wanden). Het is af en toe een gevecht om tegen dit soort wanden op te komen. Het pad is in een aantal gevallen over grotere stukken danig gehavend door de vele afdalingen wat het klimmen met vaak extra hoge stappen bijzonder moeilijk maakt.
Ondanks het zware terrein komen we binnen de ons opgegeven tijd bij het kamp aan
15 oktober:
Camp II
Camp II dat gelegen was op een wat vlakker deel op de berg geeft al een goed uitzicht op wat nog komen gaat. Rondom het kamp alleen maar besneeuwde bergen. Met een strak blauwe lucht met zonnetje en een matig windje is het ondanks de lage temperatuur redelijk uit te houden. Binnen het tentje wordt het al gauw te heet.
Hier ontmoeten we ‘de eenling’ die in z’n eentje de beklimming denkt te kunnen gaan doen. Het blijkt een Fransman te zijn die perfect Engels spreekt. De top heeft hij waarschijnlijk niet gehaald want wij zijn hem nergens meer tegengekomen (ook niet in Camp II na onze beklimming).
16
oktober: Op de top
Na vannacht om 02.30 uur vertrokken te zijn uit Camp III dan toch eindelijk op de top. Helaas is het later geworden dan verwacht (rond 14.00 uur).
Door de aanhoudende ‘drive’ van Dawa ‘kijk nu nog alleen maar naar dat punt’ en hij wees daarbij dan omhoog, omhoog met weer een 50 of 80 meter, is de summit ‘geslecht’. Dawa ‘breekt’ de laatste sneeuwwal door zodat we echt op het allerhoogste punt kunnen staan.
De afgrond is te steil om te blijven staan en daarnaast is het op een sneeuwrichel zitten wel zo aangenaam. Na de eerste foto’s van elkaar te hebben genomen is het tijd om de omgeving op je te laten inwerken. Enthousiast wijst Dawa de verschillende toppen in de omgeving aan.
Voor me een geweldig uitzicht over Tibet en als ik me omdraai een fantastisch uitzicht op Nepal waar we vandaan komen. Na wat tot rust gekomen te zijn realiseer ik me dat ‘degene die op de top is slechts halverwege is’ en dat het tijd wordt deze fantastische plek te verlaten en te beginnen aan de afdaling.
De terugtocht is wel zo zwaar. Door het gewichtverschil tussen Dawa en mij zak ik door het extra ‘afdaal gewicht’ door zijn spoor heen waardoor ik vaak tot kniediep wegzak. Uiteindelijk bereiken we rond 21.30 uur Camp III.
16
oktober: Uitzicht vanaf de top
Vanaf de Nepalees/Tibetaanse grens op een hoogte van 7128 meter uitzicht op Nepal. Door de hoogte, de sneeuw en de 3 gletsjers die hier samenkomen een indrukwekkend beeld. Hier realiseer je je dat je als mens maar nietig bent. De natuur in al zijn ruwheid maar ook schoonheid is overweldigend en laat diepe indrukken na.
Lang kun je niet op dit soort uitzichtpunten blijven staan, helaas. We moeten weer terug naar de bescherming van Camp III op 6360 meter om daar voor de 2e keer te overnachten. Door de in de nacht optredende weersverslechtering zijn we gedwongen daar nog een 3e nacht aan toe te voegen.
27 oktober: Lunchschotel
Een typisch Nepalese lunch als je op trektocht bent. Ondanks dat je enkele weken buiten de bewoonde wereld bent en het foerageren niet of nauwelijks mogelijk is lukt het de kok toch elke keer weer een verassing te bereiden. De combinaties zijn niet altijd logisch maar de smaak is daar niet minder om. Of is hier sprake van ‘honger maakt rauwe bonen zoet’? Zonder gekheid; het eten op dit soort tochten is wel afwijkend van wat wij Europeanen gewend zijn maar toch goed en aantrekkelijk opgediend en bovenal voedzaam.
Wij danken Tendy Sherpa
voor de goede organisatie van de expeditie en wensen Sponsortrek Nepal veel
succes met hun projecten!
Ans en Alex Bijlsma
Mocht u geïnteresseerd zijn in het volledige dagboek dat door ons is bijgehouden dan kunt u dit opvragen via abijlsma@tellenge.nl . Het document zal u dan in PDF formaat worden toegezonden.